DÜŞMANLARIMIZI AFFEDELİM
Pazar günkü ayinin sonunda, rahip her zamanki gibi Pazar
sohbetini yaptı ve konuşmasını şu soruyla bitirdi:
“Demek ki, Rabbim adına ne yapmamız lazım, düşmanlarımızı affetmemiz lazım….
Öyleyse, bu sohbetimiz ardından, aranızdan kaçı
düşmanlarını affetti?”
Cemaatin %80’i ellerini kaldırmıştı.
Rahip, sorusunu yineledi…
Bu kez hepsinin elleri havadaydı,
yukarıdaki yaşlı teyze hariç…
Rahip sordu:
-Mrs. Neely??
Hayırdır?
Düşmanlarınızı affetmek size bu kadar mı zül
geliyor??
-“Düşmanım yok ki!!” deyiverdi titrek ve son derece şeker
haliyle!!
Cemaatten uğultular, şaşkınlık ifadeleri yükselmişti. Rahip
devam etti!!.
-Ooo bu gerçekten inanılmaz güzel bir şey!
Kaç yaşındasınız Mrs. Neely?
-108!
Cemaat ayağa kalkmış, göz
yaşları içinde alkışlıyordu…
-Mrs Neely, lütfen, şöyle yanıma gelir
misiniz??
Yavaş.. yavaş.. aman dikkat…Hah! şimdi, cemaate dönelim…
evveeett!!
Lütfen buradaki müminlerimize bu işin sırrını söyler
misiniz??
Nasıl oluyor da insanın 108 yıl gibi uzun bir ömür zarfında
hiç düşmanı olmaz????
Yaşlı kadın küçük ve titrek adımlarla rahibe sırtını dönüp, cemaate baktı:
-“Öldü orospular..!!
