Emeklilik resimlerinizi biraz keyif biraz da hüzünle izledim. Yüzlerinizdeki mutluluk ve gülümsemelerin ardında gizlenmiş bir boşluk bir belirsizlik sezinledim. Bazı arkadaşlarımızın “Hiç değişmemişsiniz, bırakdiğimiz gibisiniz” aldatmacalarına katılmıyorum. Hepimiz görünüş,düşünüş ve davranış olarak çok değiştik. Uzun yıllar sonra gerçekleşen Antalya daki sınıf toplantımızda çoğumuzu tanımakda zorlandığımı,bazılarını ise hiç tanıyamadığımı itiraf etmek isterim. Bu arada kendimin de ne denli değiştiğimin bilincindeyim…
Önemli olan tüm bu değişiklikleri olumlu bir şekilde kabullenip, geleceğe ümitle bakabilmek. Sevgili hocamız Prof Dr.Ali Ertuğrul ile yaptığım bir söyleşide bana ”Yaşadığım her gün ve her saati öylesine dolu dolu yaşadım ve o kadar iş başardım ki, yaşlanıp köşeme çekildiğim için hiç pişman değilim” demişti. Sanıyorum sınıf olarak bizlerde çok büyük işler yapıp, uğraşı alanımız olan TABABET konusuna önemsenmiyecek katkılarda bulunduk. Sınıfımızdan Rektör, Dekan, Bölüm Başkanları,Bilim adamları çıkdi. Bazı arkadaşlarımız yaşamlarını yad ellerde sürdürme kararı aldılar. Aradaki kıtalar ve okyanuslar onları ait oldukları gurup ve topraklara çok daha yaklaştırdı sevdikleri ile bütünleştirdi. Sevgili Timur’un hepimizin zevkle okuduğu risaleleri ve balonlu hicivleri, benim genelde hafta sonları yazdığım özlem ve bol anılı ,çoğu kez yazarken göz yaşlarımı tutmakda zorlandığım yazılarım..
Sevgili Salih’in anlamlı ve hisli, arada günün politikasına uygun yazı ve şiirleri. Eyüp’ün bilimsel ve politik. Selahattin’in korkusuz,cesur politik, Nurhan’ın uzun cümleli, bazan anlamakda zorlandığım edebi ve de bilimsel,Tülay’ın Kansu ailesinin yıllık aktivitelerini içeren, ,Uğur’un politik, Nuri Ağamız’ın espri ve buram buram Anadolu kokan ,Demokan’ın az yazsa da çok anlamlı, Özoğul’un bilimsel ve sorgulayıcı araştırmaları, Cübbesiz Hocamız’ın genelde bir veya iki satırlık, Arif olan anlar tipi yazıları yaşamımızı renklendirdi..En azından beni bilgisayar manyağı yaptı.(Son günlerde Türkiye de çok revaçta olan bir deyim,bilginize sunulur)
Sevgili Rengin,Sevin ve Ufuk’un az yazsalarda da keyifle okuduğumuz iletileri..Ahmet’in bizleri çok düşündürüp,araştırma yapmaya zorlayan “Bilin bakalım bu nedir?’ resimleri.Son gönderilen tavus kuşunun kuyruğu resminde çok zorlanıp, Akıl Küpü olması ile övünen torunum Ege’den yardım aldığımı itiraf etmeliyim.Sevgili Mehmet ve Nuri’nin sonu gelmeyen “Forward” iletileri günümün olmazsa olmazları haline geldi. Gurubumuzun Evliya Çelebi’si ve de yazışma rekortmeni sevgili Yücel’in gezi resim ve bilgilendirici yazıları bizlere dünyayı tanıttı.Yine sevgili Yücel’in anılarını kapsayan yazıları beni çok eskilere çocukluğumun geçtiği eski Ankara’ya götürdü.
İnternet denen ilahi buluş sayesinde mutlu, onur ve gurur verici haberleri, hastalıkları ve içimizi yakan ölüm haberlerini öğrendik. Gün geldi tebrikler, gün geldi geçmiş olsun,başınız sağ olsun iletileri gönderdik..Tebrik mesajlarımız sevgi,onur, mutluluk içeriyordu.Çocuklarımızın başarıları hepimizin başarısı oldu..Kaybettiklerimize hep birlikde ağladık,sevdiklerimizin acısını yüreğimizde hissedip,elimizden geldiğince paylaşmaya çalıştık. Birlikteliğimizi sadece internet değil,günlük yaşamımızda da sürdürdük.Ankara gurubunun aylık toplantılarını biz uzaktakiler özlemle birazda kıskanarak izledik.Sınıfımızın büyük toplantılarına katılmayı bir görev sayıp,o günleri heyecanla bekledik.O toplantılarda bir sevgi yumağı oluşturduk ve öğrenciliğimizi yaşamaya yaşatmaya özen gösterdik.
Büyük Şair Y.Kemal Beyatlı’nın dediği gibi ,
70 li gurup o günlerde çocuklar gibi şendik,
70 li gurup o gün tüm kötülük ve üzüntüleri yendik.
Sevgili İlhan haykırdı,elele
Geçtik bir sonbahar günü
Hacettepe’den kafilelerle..
Artık emekli olduk,evleri ve tatil köylerini doldurduk,
Sevinçliyiz hepimiz,yaşasın gurubumuz..
Bu yazı ile bir kez daha Can Dostum Gardaşım Cüppesiz Hoca İlhan ve Sevgili Arkadaşım ,arkadaşı olmaktan her zaman büyük onur duyduğum sevgili Tülay’ın yeni yaşamlarını (EMEKLİLİK) tekrar kutlar,sağlık ve mutluluk dileklerimle her ikinizi sevgi ve özlemle kucaklarım.
Pınar
Timur Sümer 