Ormana bir kerhâne açılmış ki tavşan kardeşabazalıktan kurtulmak amacıyla içeri girdikte parası
yetmediğinden “sen ancak boa yılanıyla yatarsın”
lâfına, “naapalım, kısmetsiz deveyi çölde kutup ayısı
öpermiş” hesabınca…, kaldırdırmasıyla yılanı
güzelce becermeye başlamış. Lâkin yılandır, efkârı bambaşka olup, “ah ulan şu tavşanı bir yutsam ne lâzım gelir” diyerekten nefsini bir
tutmuuş.. iki tutmuuş.., derken dayanayıp tavşan kardeşi
happadanak yutmuuş.. Lakin içine ossaat bir nedâmet çökmüş ki,
“heyvaaah !.. ben ne ettim de tavşanı yuttuuum .. billahi şimdi beni işten atmazlar mııı..?! Yandım ben vışş aneeey !!” diyerekten dövünüp, tavşan kardeşi “öööğh..hak-tuu” diyerekten
midesinden çıkarmasıyla, tavşanın korkudan götü morara, gözleri
belere, nefesi kesile , “damına konduumun yılanııı !.. o ne biçim ağıza almak kız öyle orospuu !!..” diye avâz edermiş.
TS
