Balkan kökenlilerin çoğu “H” harfini söyleyemez. “Hamdi” diyemez, “Amdi” der. “Hüseyin” diyemez, “Üseyin” der. Ya da “hoş geldin” diyemez, “oş geldin” der v.s.
Üsküp’ lünün birisinin art arda beş kız çocuğu olmuş. Adamcağız karısının her doğum yapışında şükreder “Amd’olsun ulu tanrım, bana sağlıklı bir kız çocuğu verdin” dermiş. Altıncı da kız olunca isyan etmiş, “Ey tanrım, ‘amdolsun’ diye diye evin içi am doldu. Bir de erkek çocuk verseydin ne olurdu!”
